Als gevolg van de buitensporige invloed van het seksuele leven van de Kerk in de Middeleeuwen was geregeld tot in het extreme. Maar ondanks dit, zijn mensen nog steeds seks. En, zoals je nu kunt zien, sex in die dagen was niet zo saai en hoe we denken.

Prostitutie was wijdverspreid fenomeen in de middeleeuwen, evenals de geestelijkheid vond het niet leuk, namen ze een veel moeite om het af te schaffen. Geestelijken beseffen dat voor veel mannen, seks was een noodzakelijke voorwaarde, en dat het volledige verbod op prostitutie meer kwaad dan goed zou kunnen doen. Ze waren bang dat in dit geval, zullen de mensen respectabele vrouwen te verleiden, of erger nog, verslaafd aan homoseksualiteit.

Direct verbod op prostitutie niet bestond, maar een aantal wetten, benadrukt de lage positie van prostituees in de samenleving. Ze waren verplicht om de kleren van een bepaalde cut te dragen, af te wijken van fatsoenlijke dames. Prostituees waren alleen in bepaalde stedelijke gebieden om te leven en kon niet rekenen op wettelijke bescherming. Bordelen doorgaans bescheiden vermomd bad of workshops.

In de Middeleeuwen in veel Europese landen hebben wetten die geslachtsgemeenschap deel van de huwelijksceremonie geacht te zijn aangenomen. Om deze reden, als een van de partners niet in staat is om de race voort te zetten, de andere had het recht om te eisen dat het huwelijk ongeldig te herkennen. Onvermogen om de echtelijke plicht te vervullen zou kunnen leiden tot een proef waarin een man moest bewijzen dat hij niet fysiek in staat om seks te hebben. Er zijn tientallen van de gemelde gevallen in de middeleeuwen, toen de mensen werden getest voor impotentie tijdens het proces. De meest bekende van deze vond plaats in 1198, met koning Filips II van Frankrijk en zijn tweede vrouw Ingeborg, dochter van de Deense koning Waldemar I. Om een ​​of andere reden, Philip gehaat Ingeborg en wilde niet dat ze koningin van Frankrijk. Hij moest bewijzen aan de rechter dat hij niet kan worden beschouwd als een geldig huwelijk, omdat hij leed "tijdelijke impotentie."

Sinds de oudheid mensen zijn gekomen met tal van manieren om conceptie te voorkomen. Toch historici geloofden tot voor kort dat het gebruik van voorbehoedsmiddelen in de Middeleeuwen, is aanzienlijk afgenomen. Allereerst is het sterk veroordeeld door de Katholieke Kerk, die wordt beschouwd als de geboorte van de kinderen, "een geschenk van God" en de enige reden voor het huwelijk. Bovendien, zoals wetenschappers geloven, de vrouwen waren niet geïnteresseerd in het voorkomen van zwangerschap als gevolg van hoge kindersterfte.

Echter, de bevolking studies tonen aan dat vrouwen boven de dertig jaar, veel minder zwanger. Aangenomen wordt dat na het begin van de leeftijd begonnen ze verschillende methoden van anticonceptie te gebruiken. Echter, schriftelijk bewijs dat er zeer weinig - waarschijnlijk het was te wijten aan de overtuiging van de ministers van de kerk van anticonceptie. Historici geloven dat in de Middeleeuwen was er een cultuur van mondelinge overdracht van anticonceptie geheimen wanneer manieren van bescherming tegen ongewenste zwangerschap verloskundige overgang van de ene naar de andere - "van mond tot mond". De meest voorkomende anticonceptie zijn coïtus interruptus en plantaardige zoals anticonceptiva als een middel van lelie wortels of bladeren van de rue.

Het tijdperk van de late middeleeuwen is gemarkeerd, onder andere, wijdverspreid "heksenjacht." Haar slachtoffers waren tienduizenden mensen, voornamelijk vrouwen, die werden vervolgd voor hekserij. Er zijn vele redenen waarom een ​​vrouw een heks zou kunnen kondigen. Een van hen was bezig verloskunde.

De situatie is sterk verslechterd sinds paus Innocentius VIII een pauselijke bul in 1484 "summis desiderantes affectibus" ( "Alle krachten van de ziel"), die het bestaan ​​van heksen erkend en aangemoedigd hun streven. In het verlengde van de stier inquisiteur schreef Heinrich Kramer "Malleus Malificarum" ( "Hammer of Witches"), die nog steeds wordt beschouwd als de belangrijkste verhandeling over hekserij. Kramer zei dat niemand het katholieke geloof meer dan een vroedvrouw geschaad. Hij beschuldigde de vroedvrouwen dat ze worden gedwongen om jonge vrouwen te verleiden om deel te nemen in seks met de duivel, en gebruik vervolgens de niet-gedoopte baby's voor hun eigen zelfzuchtige doeleinden.

Echter, veel historici beweren dat, ondanks de impact van "Heksenhamer", verloskundigen zijn zelden beschuldigd van hekserij. Hoewel ze worden genoemd en in andere teksten van demonologie, de processen van "vroedvrouw-heksen" - het is eerder een moderne mythe, geïnspireerd door het werk van een vroegere historici als Margaret Murray.

De geschiedenis van het huwelijk van priesters in de Middeleeuwen is een lang en verwarrend. Wet- en regelgeving met betrekking tot dit onderwerp zijn veranderd vele malen door de eeuwen heen. In de vroege Middeleeuwen de Byzantijnse keizer Justinianus de Grote nietigverklaring van alle leden van de Heilige Orde en verklaarde zijn kinderen onwettig. De wet van het celibaat bleef in de plaats voor honderden jaren, maar hij was niet altijd toegepast met de nodige ijver. Er is ook een verschil tussen de voorwaarden voor de geestelijkheid, die zijn toegestaan ​​om te trouwen, en gehuwde mannen die wilden worden gewijd. De laatste was een wijdverspreid fenomeen, maar dit was om hun eerste huwelijk. Op hetzelfde moment, in de regel, werd verwacht dat na de goedkeuring van de mannen van waardigheid manifest seksuele onthouding.

Na de Grote Schisma in 1054 beide kerken strenger zijn geworden, en in de katholieke kerk weer in werking getreden celibaat. priesters huwelijk werd in 1123 verboden door het Eerste Concilie van Lateranen. Ze werd weer gemeengoed tijdens de Reformatie; Martin Luther zelf was getrouwd met Katharina von Bora.

Op de vrouwelijke homoseksualiteit, is er zeer weinig gezegd. Een van de weinige middeleeuwse wetten specifiek is gericht tegen homoseksualiteit, wordt uitgevoerd in de Franse verhandeling midden van de XIII eeuw ingesteld, "Li Livres de jostice et de plet" ( "Boek van de rechtbanken en rechtvaardigheid"). Daarin de straf voor een vrouw naar man homoseksuele par: in het geval van de eerste en de tweede keer - lichamelijk letsel, de derde - de brandende.

Lesbianisme wordt gezien als een medisch probleem veroorzaakt door een van twee aandoeningen. De eerste werd geformuleerd door de oude Griekse arts Galen, die geloofden dat het ontbreken van het geslacht van de accumulatie van sperma kan veroorzaken in de vagina van een vrouw. Als behandeling werd aanbevolen orgasme, die meestal verloskundige moet leiden tot het gebruik van warm kompres. De tweede aandoening geassocieerd met ziekten van de vrouwelijke voortplantingsorganen. Men geloofde dat vrouwen proces zou kunnen ontwikkelen penisopodobny, die, spreken buiten de vagina, is het verlangen om seks te hebben met een andere vrouw wordt gevraagd.

Voorheen werd het huwelijk gezien als een utilitaire praktijk die geen relatie om lief heeft. Echter, in de late Middeleeuwen, een nieuw literair concept, beeltenis van een relatie in een heel ander licht.

Ze stond bekend als "hoofse liefde", maar in feite is deze term alleen verscheen in de XIXe eeuw, in Frankrijk. In de Middeleeuwen deze literaire concept genaamd "mooie liefde". Het is voortgekomen uit de poëzie van de troubadours van de XI eeuw, voortgekomen uit de Franse provincies Aquitaine en Champagne. Hun werken zong enthousiast betrekkingen tussen de ridders en jonkvrouwen.

Alle liefdesverhalen hebben een aantal dingen gemeen: de relatie was geheim, onwettig, en alleen onder aristocraten. De vrouw was bijna altijd getrouwd, en de onwettigheid van de bijeenkomsten alleen sterker ontstoken liefde tussen de personages.

De werken van de "hoofse liefde", benadrukte kenmerken, zoals de eerlijkheid en edelmoedigheid, die we geloven nog steeds ridderlijkheid. Echter, er is geen bewijs dat deze praktijk ooit heeft bestaan ​​in de werkelijkheid, niet alleen in vers.

Het dragen van kleren van het andere geslacht is nooit een wijdverbreide praktijk in vele delen van de wereld om dit en nu afgekeurd. Niet verrassend, het was in het middeleeuwse Engeland verboden, maar dat wil niet zeggen dat het nooit gebeurd is. Een onderzoek van Oxford toont 13 gevallen van vrouwen zelf vermomd als mannen. Deze beschrijvingen zijn afkomstig uit het Engels bronnen uit de vijftiende eeuw. Gegevens blijkt dat de gevallen van mannen dressing is niet minder vaak voor. De meeste travestieten waren meestal prostituees die zich bezig hielden met deze praktijk om hun seksuele verlangens (of wensen van zijn cliënt) te voldoen. Na verloop van tijd hebben de autoriteiten een groot aantal maatregelen genomen om de prevalentie van dergelijke gevallen te bagatelliseren. Er is betoogd dat dergelijke acties waren een vice die inherent zijn aan andere culturen, en alleen gepleegd door buitenlanders.

De Kerk beschouwd geslacht slechts een middel van de voortplanting, zodat de meest gemeenschappelijk standpunt was missionaris. In de Middeleeuwen geloofden dat als een man is op de top van de vrouw, het sterk verhoogt de kans om zwanger te raken. Daarnaast ministers voerden aan dat een andere positie in strijd is met de natuur, maar een dergelijke houding, als "de man achter", was over het algemeen "hond" en vervaagt de grens tussen mens en dier.

Gedurende de Middeleeuwen de kerkelijke autoriteiten strikt orale en anale seks te verbieden. Omdat in dit geslacht geen kans op voortplanting, het is alleen voor het plezier - en is daarom "de zonde van lust."

Na verloop van tijd, hebben sommige ministers een beetje meer progressief. In de XIII eeuwse Duitse priester Albertus Magnus, gerangschikt in aflopende volgorde van de vijf posities, van de meest tot de minst natuurlijke "missionaris", "aan de kant", zitten, staan ​​en achterzijde. Terwijl de missionaris positie nog steeds als de meest geprefereerde wordt beschouwd, de priester beschouwd de rest als "twijfelachtig", maar niet "dodelijk zondig."

Toen kwam tot bekering, de kerk wilde er zeker van dat zondaars goed berouw, dus in de middeleeuwen, er waren veel "berouwvolle verhandelingen" - boeken, met een gedetailleerde beschrijving van berouw voor een bepaalde zonde. Priesters na bekentenis opgenomen na elke zonde begaan en opgelegde boete voor. Geen wonder dat in het boek was veel zonden die verband houden met het geslacht. Er zijn nogal wat verschillende regels van berouw, maar een van de meest invloedrijke collecties van het werk was "Liber Penitentialis" ( "public berouw"), Theodorus van Tarsus, de aartsbisschop van Canterbury.

Volgens de leer van Theodore, als een man gezondigd met een andere man of dier, moet hij berouw voor tien jaar. Vrouwen voor overspel met een andere vrouw zou moeten bekeren voor drie jaar. Tijdens masturbatie mannen hadden voor vier dagen te onthouden van vlees, terwijl de straf voor vrouwen duurde een heel jaar. Dit geldt alleen voor maagden of weduwen; de straf voor getrouwde vrouwen was nog ernstiger. De uitbarsting van het sperma in de mond was de ergste van alle kwaden, en eiste berouw voor de rest van het leven.